انشتین : " ترجیح می دهم روی دوچرخه باشم و به خدا فکر کنم تا در کلیسا باشم و به دوچرخه ام فکر کنم...
اگر تنهاترین تنها شوم ، باز هم خدا هست! خدا جانشین همه ی نداشتن های من
است ...
زندگی سرگذشت درگذشت آرزوهاست...
اگر هنوز قوانین بازی رو یاد نگرفتی بهتره خودت محترمانه از بازی انصراف بدی قبل از اینکه دیگران شکستت رو جشن بگیرن...
شاید نشود به گذشته برگشت و یک آغاز زیبا ساخت ولی می شود هم اکنون آغاز کرد و یک پایان زیبا ساخت...
زندگی همچون بادکنکی است در در دستان کودکی که همیشه ترس از ترکیدن آن لذت داشتن آن را از بین می برد...
هرگز امید را از کسی سلب نکن شاید این تنها چیزی است که دارد...
تنها بنایی که هر چه بیشتر بلرزد محکمتر می شود دل آدمی است...
شما ممکن است بتوانید گلی رازیر پا لگدمال کنید اما محال است بتوانید عطر آن را در فضا محو کنید.
کسی را برای دوستی انتخاب کن که قلب بزرگی داشته باشد تا مجبور نشوی برای اینکه در قلبش جای بگیری خودت را کوچک کنی...
وقتی از همه جا نا امید شدی برو توی کوه داد بزن آیا هنوز امیدی هست آنگاه خواهی شنید که هست ....هست....هست....
در شگفتم که سلام آغاز هر دیداری است ولی در نماز پایان است شاید این به این معناست که پایان نماز آغاز یک دیدار است.
خوش به حال آنکه قلبش مال توست
حال و روزش هر نفس، احوال توست
خوش به حال آنکه چشمانش تویی
آرزوهایش همه آمال توست
الهی
در شگفتم از آنکه کوه را می شکافد تا به معدن جواهر دست یابد
ولی خویش را نمیکاود تا به مخزن حقائق برسد
خداوندا! نان از تو می خوریم و فرمان از شیطان می بریم.
ما را ببخش
تجربه نامی است که تمام افراد بر روی اشتباهات خود می گذارند.